ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Αναμφίβολα, η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία δημιουργεί νέα δεδομένα για τα άτομα με αναπηρία σε διεθνές επίπεδο, που σε συνδυασμό με την υπογραφή και κύρωση του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου, το οποίο προβλέπει δικαίωμα ατομικής προσφυγής των ατόμων με αναπηρία στην Επιτροπή Παρακολούθησης της Σύμβασης, δύναται να συμβάλλει σημαντικά στην προώθηση μιας νέας νομικής πραγματικότητας για τα άτομα με αναπηρία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ανάγκη θέσπισης αποκλειστικής και επαρκούς νομοθεσίας για τα άτομα με αναπηρία, ώστε να διασφαλίζεται η ανεμπόδιστη άσκηση των δικαιωμάτων τους, σύμφωνα και με το Σύνταγμα της Χώρας, άρθρο 21 παρ.6, για το οποίο όμως-αξίζει να επισημανθεί-δεν έχουν θεσπιστεί οι ανάλογοι εκτελεστικοί νόμοι, ένα τεράστιο έλλειμμα στην ελληνική νομοθεσία.
Όπως άλλωστε τονίστηκε και κατά την Συνέντευξη Τύπου, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχημένη διάδοση και εμπέδωση του νέου νομικού πολιτισμού για την αναπηρία, όπως αυτός υπαγορεύεται από τη Διεθνή Σύμβαση, είναι η διασφάλιση της προσβασιμότητας, φυσικής και νομικής, των ατόμων με αναπηρία στη Δικαιοσύνη. Προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλλει σημαντικά καταρχήν η κατάλληλη εκπαίδευση των μελών του δικαστικού σώματος της χώρας, ανεξαρτήτως βαθμίδος από τη στιγμή της εισαγωγής τους στις νομικές σχολές ώστε να είναι εξοικειωμένοι με τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, τα δικαιώματά τους και τις παραβάσεις αυτών με τις οποίες έρχονται συχνά αντιμέτωποι. Στο ίδιο μήκος κύματος απαραίτητη κρίνεται και η επιμόρφωση των δικηγόρων, δικαστικών λειτουργών και εισαγγελέων της χώρας, ώστε να διαφυλάσσεται η ισότιμη μεταχείριση των ατόμων με αναπηρία στην απασχόληση (Ν.3304/2005) από την ελληνική Δικαιοσύνη.
Επιπλέον, ιδιαίτερη μνεία έγινε και στο ζήτημα της προσβασιμότητας όλων των δικαστικών κτιρίων (Πρωτοδικεία, Ειρηνοδικεία, Εφετεία, ’ρειος Πάγος, κτλ.) οριζόντια και κατακόρυφα, ζήτημα το οποίο η Ε.Σ.Α με Α. έχει θέσει στην ελληνική κυβέρνηση, με αφορμή μεμονωμένες περιπτώσεις, καθώς δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη, με αποτέλεσμα την απίστευτη ταλαιπωρία των ατόμων με αναπηρία. Έτσι, είναι απαραίτητη η λήψη μέτρων ώστε να καταστούν προσβάσιμες οι κτιριακές υποδομές τόσο μέσω της κατασκευής ραμπών και προσβάσιμων ανελκυστήρων, όσο και με την παροχή πληροφόρησης σε προσβάσιμη μορφή για όλες τις κατηγορίες αναπηρίας ( γραφή Braille, ανάγλυφη σήμανση, ανάγλυφοι χάρτες, διερμηνεία νοηματικής γλώσσας για τα άτομα με κώφωση κτλ.)
Εξέχουσα θέση κατείχε τέλος η ανάγκη εκσυγχρονισμού του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας, καθώς και της λήψης ειδικών μέτρων για την κάλυψη των ιδιαιτέρων αναγκών των ατόμων με αναπηρία που διαβιούν στις φυλακές, θέματα για τα οποία η Συνομοσπονδία έχει επανειλημμένα παρέμβει με έγγραφα διαμαρτυρίας στις αρμόδιες αρχές, ζητώντας την στελέχωση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό που να μπορεί να ανταποκριθεί στις πολλαπλές ανάγκες του κρατουμένου που προκύπτουν από την αναπηρία, αφού σε καμία περίπτωση ο περιορισμός της ελευθερίας του, δεν σημαίνει ότι σταματά να υπάρχει η αναπηρία ή ότι αφαιρούνται και συνταγματικά κατοχυρωμένα του δικαιώματα.
Τόσο ο κ. Βαρδακαστάνης, όσος και ο κ. Παξινός, συμφώνησαν την εντατικοποίηση της διμερούς συνεργασίας, για την ενίσχυση, του αγώνα του αναπηρικού κινήματος της χώρας για ένα πλήρες και δίκαιο νομικό περιβάλλον, που θα σέβεται τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και θα άρει κάθε διάκριση και αποκλεισμό που αυτά υφίστανται.