Με την από 7.5.2009 ανακοίνωση, το ΥΠΕΧΩΔΕ επιτίθεται προς τους εκπροσώπους των επιστημονικών φορέων και των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης που «τόλμησαν», αφενός, να εκφράσουν τις επιφυλάξεις τους για την κατασκευή του επίμαχου έργου στον Υμηττό με τον επιχειρούμενο τρόπο και, αφετέρου, να επισημάνουν την ανάγκη τήρησης των εθνικών και κοινοτικών κανόνων που απαγορεύουν την επιδείνωση των όρων διαβίωσης των κατοίκων της Αττικής, της ουσιαστικής διαβούλευσης με τους εμπλεκόμενους φορείς και της ολιστικής αντιμετώπισης του ορεινού όγκου του Υμηττού, ώστε να αποφευχθούν αποσπασματικές και σημειακές δράσεις, που θα υπονομεύσουν τη συνολική και αποτελεσματική προστασία του.
Είναι προφανές ότι η ανάγκη προσφυγής του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ σε χαρακτηρισμούς τύπου «σοφιστείες» για τις θέσεις που προβλήθηκαν εκ μέρους του ΔΣΑ, αντί προβολής αντιεπιχειρημάτων, αποδεικνύει την ανυπαρξία ή ακόμη και την αδυναμία προβολής τους εκ μέρους του.
’λλωστε, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι οι παρεμβάσεις του στα θέματα που απασχολούν τους πολίτες και ιδιαίτερα το περιβάλλον χαρακτηρίζονται πάντα από νομικά αρθρωμένο λόγο, χωρίς πολιτικολογίες, στις οποίες δεν έχει καμία ανάγκη να καταφύγει.
Επισημαίνουμε ότι θα έπρεπε να χαροποιεί τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ η παρέμβαση των επιστημονικών φορέων και των ΟΤΑ στο αντικείμενο της αρμοδιότητάς τους και αντίθετα να μην τον ανησυχεί καθώς μόνο μέσα από ένα γόνιμο διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενους και τους κοινωνικούς εταίρους, μπορεί η κάθε κυβέρνηση να ασκεί ουσιαστικά το έργο της προς όφελος όλων των πολιτών.
Όταν θα γίνει αντιληπτό από τους εκάστοτε κυβερνώντες ότι η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν περιορίζεται και δεν εξαντλείται στη διεξαγωγή των εκλογών, αλλά δοκιμάζεται και επιτυγχάνεται στην καθημερινότητα, μεταξύ άλλων και μέσω της ενημέρωσης και της συμμετοχής των πολιτών προς όφελος του γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, στην έννοια του οποίου εμπίπτει η προστασία του περιβάλλοντος, τότε πράγματι μπορούμε να μιλάμε για την ενδυνάμωσή του, γιατί προς το παρόν μιλάμε μόνο για τη συνεχή απαξίωσή του.
